20 Nisan 2010 Salı

Ne Sendeyim, Ne Kendimde..

Bu sefer hoşça-kal bile demedin..
Ne kadar sevmesemde,
Önemli olmuş bu kelime bende..

Üç noktalarla başlayıp bitiriyorum sana cümlelerimi..

Gözlerimi açıp kapattığım da gelmiş ol..
Şimdi,
Hoşça-kal'sız gidişlerin bile dokunuyor,
Şimdi bile dokunuyor şimdi bana,
Öylesine savruluyorum rüzgarla..
Zamanın ellerine bıraktım kendimi,
Ne sendeyim, ne kendimde..

Kelimelerim gizleniyor senden ardıma,
Söylersem herşey bitecekmiş gibi..

Şarkılarla büyütüyorum duygularımı..
Bir nakarat kısmı varki sorma gitsin..
Ama ben en çok finali beğeniyorum..
Kemanla o pianonun birleşiminden oluşan kısmı,
En sert ama en değerli kısmı...
Sert ve sakin..
Herşey orada çözülüyor...
Sonda son buluyor/um..
Herşeyim orada dökülüyor...
...
Zamanda beni taşıyamıyor,
Bende dökülüyorum sonra,
Ne sana,
Ne ........

Yarım kaldım yine sen tamamla...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder