Biz hiçkimseyiz, ya siz kimsiniz?

Kayıptık belkide biz de.Birileri bizi kaybetmişti..Kayıp bir kenntte, kayıp bir ruhla, karanlıkta,
Ölü bedenlerimizleydik yalnızca..
Ve hiçtik aslında..
Hiçkimsenin ve herkesin hiç'iydik..
Sahte gözyaşlarımızla, sahte gülüşlerimizle, sahte sözlerimizle hiçtik..
Yani birilerinin umrunda falan değildik ve zaten birileri de bizim umrumuz da değildi..
İki dudak arasında ki mesafe kadardı yaşamımız ve bu hiçte önemli değildi..
...
Sesimiz kesildi..Kelimeler anlamını yitirdi..Biz de zaten hiçtik..
Hiçliğin sessizliğinde kaybolduk.Hiç oksijenimiz kalmadı ve boğulduk..

Afordisman: Yaşıyorsun..

AzardidE: Bi'şekilde...

Afordisman: Ölmek zor iş..

AzardidE: Yaşamak da öyle...

Afordisman: Ölmek mi zor yaşamak mı?.

AzardidE: Yaşamak.sence?...

Afordisman: Öleceğini bilerek yaşamak..

Adam?

Adam, elinden kalemi bırakır. Ağzının yoğun kahve kokusundan sıkılarak sigara yakar ve camı yumruklayan yağmuru izlemeye başlar..Bir nefes çeker sigarsından, hırıltıyla geri verir...