Kayboluyorken kaybettim..

'Dokunsalar ağlayacak' derler ya..
Aslında birinin dokunmasını bile bekleyemem...
İçten bekleyemiyorum da zaten..
İçim..
İçin için ağlıyor da zaten..
Dışa gözyaşım birtürlü akmıyor...
O lanet olsıca 'ilk damla' gelmiyor işte..
Kendimi sıktıkça ellerim titriyor..
Serbest bıraktıkça içim acıyor..
Her gece daha fazla ağlamak istiyorum,
Akmayan gözyaşıma inat..
'O şehirlerden birinde' kayboluyorum..
Herşeye yeniliyorum..
Hepsine..
Kayboluyorum...
...

Çocuklarım..?
Çocuklarımı da kaybettim..
Ağlama ve çığlık sessleri duyuyorum..
Ayaklarım bir adım bile atmıyor..
Onları bulmalıyım..
Getirmeliyim..
Çocuklarım..!
Bana gözyaşı verir..
Sever,
Korur,
Büyütür..
Onları bulmalıyım..
Korumalıyım...
...



Mor bulutlu,
Işıkları sönmüş,
Kör karanlık,
Soğuk şehirde,
Çocuklarımı arıyorum..
Yardım...!?
İstemiyorum..
Almıyorum...